W dniach 12-21 marca 2023r., TVP realizowała w Zamościu nagrania do spektaklu „Judasz z Kariothu” Karola Huberta Rostworowskiego. Premiera spektaklu planowana jest w TVP 1 w poniedziałek 17 kwietnia 2023r. W cyklu „Teatr Telewizji”.
Scenariusz i reżyseria: Igor Gorzkowski, zdjęcia: Jarosław Żamojda, scenografia: Honza Polivka, Joanna Walisiak, kostiumy: Joanna Walisiak, muzyka: Zbigniew Kozub, montaż: Beata Barciś.
obsada: Łukasz Lewandowski (Judasz), Wiktoria Gorodeckaja (Rachel), Cezary Ilczyna (Eleazar), Igor Kowalunas (Jan), Rafał Sawicki (Abraham), Paweł Jantys (Ezra), Grzegorz Kwas (Piotr), Janusz R. Nowicki (Annasz), Andrzej Mastalerz (Kaiphasz), Krzysztof Wach (Andrzej), Wiktor Korzeniewski (Szymon), Marcin Przybylski (Ananel), Radosław Hebal (Jakub), Magdalena Czerwińska (Magdalena), Julia Halka, Aleksandra Kuś, Sandra Szatan, Kacper Bożek, Patryk Jarczok, Zbigniew Kocięba, Mateusz Krzysiak, Dominik Kupka (Rzesza Jerozolimska).
W nagraniach, w roli statystów, brali udział mieszkańcy Zamościa. Sceny do spektaklu kręcone były w obrębie Starego Miasta, głównie w Nadszańcu.
W okresie międzywojennym Karol Hubert Rostworowski uznawany był za jednego z najwybitniejszych polskich dramaturgów, piszących w duchu Romantyzmu i Młodej Polski. Po II wojnie światowej, autor o katolickim światopoglądzie, rozstrzygający w swych utworach kwestie etyczne zgodnie z nauką Chrystusa, popadł w zapomnienie.
Dramat „Judasz z Kariothu” napisany został w 1912 r. Był to rok, w którym po silnym kryzysie wiary, nastąpiło odrodzenie religijne Rostworowskiego. W utworze tym autor przedstawia zdarzenia sprzed Ostatniej Wieczerzy przez pryzmat Judasza. Analizuje jego zdradę sięgając do psychologii postaci. Wg autora dramatu, tragedia Judasza polega na jego niezdolności oparcia się złu. Judasz nie zdradza dobrowolnie. Jego lękliwa natura nie pozwala przeciwstawić się mocy prowokatorów. Nie ma w sobie wystarczającej siły, by wziąć odpowiedzialności za siebie i za tych, z którymi zdecydował się iść przez życie. „Nie trzeba nosić w sobie pierwiastków jakiegoś demonicznego zła, by stać się zdrajcą: wystarczy być człowiekiem duchowo słabym” komentuje dramat Judasza Rostworowski. Drugiej siły sprawczej doszukuje się autor w sferze irracjonalnej. W jednym z monologów Judasz sam siebie definiuje jako człowieka, którego dusza opanowana jest przez szatana. Szatan dominuje człowieka. Szatan zdradza Mesjasza, bowiem tylko szatan (nie człowiek) może być zdrajcą Chrystusa. Reżyser, Igor Gorzkowski, umieścił akcje dramatu w sytuacji procesji wielkanocnej, uprościł dialogi i zrezygnował z kontekstu historycznego dzięki czemu spektakl nabrał uniwersalnego charakteru: zdrada i zło zagrażają każdemu z nas, niezależnie od miejsca i czasu.
