Urodził się dnia 1 lutego 1940r. w Tyszowcach powiat Tomaszów Lubelski. Rodzice jego niemal rokrocznie pielgrzymowali do słynącego cudami Obrazu Matki Boskiej w Krasnobrodzie. Matka opowiedziała mu kiedyś dość istotne zdarzenie ze swego życia. Dnia 2 lipca 1939r. jako 20-letnia mężatka będąc w stanie błogosławionym przybyła pieszo do świętego miejsca w Krasnobrodzie i obchodząc na kolanach ołtarz, w którym znajduje się cudowny wizerunek Pani Roztocza prosiła aby szczęśliwie urodzić zdrowe dziecko. Dnia 1 lutego 1940r. urodziła dwóch chłopców – jeden martwy. Ciężka zima a być może stresy związane z wybuchem wojny i pierwsze miesiące okupacji sprawiły, że dziecko w jej łonie zmarło, a rozkładające się ciało zatruło organizm matki i drugiego dziecka. Chyba gorąca modlitwa matki przed Obrazem Pani Krasnobrodzkiej to sprawiła, że ocalała matka i jej dziecko.
Minęły dwa lata i nowe niebezpieczeństwo śmierci zawisło nad matką Stefanią i jej synem Romanem. Niemcy likwidując Żydów wtargnęli do mieszkania chyba uznali rodzinę za żydowską (bo w sąsiedztwie żyli Żydzi) postawili pod ścianą do rozstrzelania matkę Romana, która trzymała dwuletniego syna na ręku, jej siostrę i bratową. Mimo że napastliwy Niemiec pociągał za spust karabinu pocisk nie odpalił. Obraz Najświętszej Dziewicy wiszący na ścianie domu i medalik na piersi matki stał się dla wszystkich ocaleniem. Te dwa fakty matka Ks. Romana uważa za cudowne a Ks. Roman jest przekonany, że został przy życiu aby pełnić służbę u Tej, która go ocaliła.
Ks. Marszalec szkołę podstawową i średnią ukończył w rodzinnych Tyszowcach. W 1958r. po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Tegoż roku w lipcu cudem uniknął śmierci podczas przygotowania do malowania kościoła w Tyszowcach, wówczas zginęło 10 osób, a wiele zostało rannych (runęły rusztowania, na których znajdowało się około 50 osób, z których 5 minut przed wypadkiem zszedł 18-letni Roman). Dnia 31 maja 1964 r. z rąk J.E. Ks. Bpa Piotra Kałwy otrzymał święcenia kapłańskie.
Nominacje i odznaczenia Ks. Romana Marszalca
Wikariusz: Parafia Kanie k/Rejowca 1964-1966
Parafia Firlej k/Lubartowa 1966-67
Parafia Boża Wola k/Bychawy 1967-1970
Rektor kościoła pw. Św. Krzyża w Rzeczycy Księżej k/Kraśnika 1970-1977
Proboszcz parafii pw. Św. Tomasza Ap. w Majdanie Sopockim 1977-1982
Proboszcz parafii pw. Nawiedzenia NMP w Krasnobrodzie od 1982
Wicedziekan dekanatu Zamość – Nowe Miasto 6 IX 1982
Kanonik honorowy Prześwietnej Kapituły Katedralnej w Lublinie 7VI 1985
Kapelan honorowy Papieski (Jan Paweł II) 9 II 1988
Kanonik gremialny Świetnej Kapituły Konkatedralnej w Lubaczowie 5 X 1993
Dziekan dekanatu Zamość – Nowe Miasto 5 III 1994
Dziekan dekanatu Krasnobrodzkiego 1 IX 1994
Kapelan Armii Krajowej przy Kole Rejonowym w Krasnobrodzie 26 V 1995
Wyróżnienie za opiekę nad zabytkami – Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierz Ujazdowski – 19 VII 2000
Prałat honorowy Benedykta XVI – 28 IX 2005
Odznaczony Medalem 60-lecia Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych. Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych
Dyplom uznania wydany przez wojewodę Lubelskiego Wojciecha Żukowskiego za pełną zaangażowania działalność duszpasterską i społeczną ukierunkowaną na propagowanie tradycji patriotycznych a także piękna przyrody i dziejów Krasnobrodu oraz Roztocza, w szczególności za wkład w powołanie Krasnobrodzkiego Towarzystwa Regionalnego oraz Muzeum Regionalnego w Krasnobrodzie – 8 IX 2006.
Złoty Krzyż Zasługi nadany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego 2 X 2006
Działalność duszpasterska Ks. Romana Marszalca
1. Jako wikariusz w parafii Kanie prowadził katechezę w punktach katechetycznych od poniedziałku do soboty włącznie po 2 godz. tygodniowo. W niedzielne popołudnia nawiedzał rodziny dokonując aktu oddania się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
2. W parafii Firlej założył punkty katechetyczne we wsi Przypisówka i Antonin Stary, gdzie od 7 lat nie odbywały się lekcje religii.
3. W parafii Boża Wola także w punktach katechetycznych prowadził katechezę, dodatkowo na terenie parafii Zakrzówek wioska Rudnik.
4. W Rzeczycy Księżej uczył religii w kościele i na wioskach w punktach katechetycznych dobrowolnie przejmując nauczanie w parafii Kraśnik – wioska Szastarka, do której dojeżdżał pociągiem i przemierzał 13 km pieszo w obie strony. Przez 6 lat w Adwencie i Wielkim Poście głosił rekolekcje w parafiach Diecezji Lubelskiej.
5. W Parafii Majdan Sopocki prowadził katechezę dzieci, młodzieży i praca z ministrantami.
6. Krasnobród. Wznowił odprawianie niedzielnych Godzinek i Nieszporów. Kontynuował tradycyjne bożonarodzeniowe jasełka. Do parafii sprowadza prelegentów z dziedziny obrony życia nienarodzonych dzieci, trzeźwości, powołań do służby Bożej i tych, którzy przestrzegają przed inwazją błędnie nauczających Świadków Jehowy. Organizował spotkania opłatkowe w szkołach, urzędach i instytucjach charytatywnych, nabożeństwa na Dzień Strażaka, Kombatanta, Dzieci Zamojszczyzny, Dzień Matki itp. Powstały nowe grupy religijne: Legion Maryi, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Harcerstwo Katolickie, Krąg Biblijny, Koło Przyjaciół Radia Maryja.
Prace administratora – gospodarza
W Rzeczycy Księżej
1. Na rzecz przyszłej parafii zakupił działkę o powierzchni 0,30 ha wraz z budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi.
2. Ogrodził zakupioną posesję murem.
3. Ogrodził cmentarz grzebalny i konserwował drewniany kościół.
W parafii Majdan Sopocki
1. Ogrodził kościół parafialny – przęsła metalowe na murowanym cokole.
2. Wykonał złocenie ołtarzy, nowe dębowe ławki i boazerię w kościele parafialnym.
3. Wybudował budynek gospodarczy z garażem i letnią kuchnią.
4. Przeprowadził konserwację istniejących budynków gospodarczych i grodzenie posesji parafialnej.
5. W stanie surowym wybudował kaplice publiczne w Oseredku i Ciotuszy Nowej.
6. Założył elektryczne ogrzewanie kościoła – piece akumulacyjne.
W Parafii Krasnobród
1. Wraz z parafianami wybudował, ogrodził i wyposażył w niezbędny sprzęt liturgiczny kościoły filialne w Majdanie Małym, Majdanie Wielkim, Wólce Husińskiej, Dominikanówce i Jacni.
2. Rozbudował istniejącą kaplicę w Łuszczaczu i Hutkowie powiększając je o główną nawę.
3. Wybudował i wyposażył w sprzęt liturgiczny oraz ławki, konfesjonały i inne niezbędne meble kościół pw. Zesłania Ducha Świętego w Krasnobrodzie dzielnica Podzamek.
4. Przy kościele pw. Św. Stanisława bpa w Potoczku wybudował nową drewnianą zakrystię.
5. Nowe tynki na zewnętrznej elewacji kościoła parafialnego i klasztoru. Założono ankry, zlikwidowano pęknięcia ścian kościoła, odnowiono jego wnętrze wraz z klasztorem i pomieszczeniami mieszkalnymi. W klasztorze na dolnym korytarzu w miejsce zniszczonej drewnianej podłogi położono płytki typu „gress”.
6. W kościele parafialnym powstały witraże o tematyce różańcowej i odnowiono 10 zabytkowych obrazów.
7. Podświetlono elewację kościoła parafialnego wraz z klasztorem, oświetlono cmentarz przykościelny.
8. Powiększono o 1,5 ha i ogrodzono murem i w części przęsłami metalowymi cały cmentarz grzebalny. Odnowiono pomniki i położono cementowe płyty na grobach zmarłych kapłanów. Na górce cmentarnej ustawiono betonowy ołtarz do sprawowania funkcji liturgicznych.
9. Ogrodzono przęsłami metalowymi Kalwarię Krasnobrodzką, zakonserwowano i zadaszono Stacje Drogi Krzyżowej.
10. Powiększono o 0,5 ha teren przy Kaplicy Objawień na Wodzie, ogrodzono i wykonano Dróżki Różańcowe – płaskorzeźby w blokach kamienia Józefowskiego o tematyce różańcowej.
11. W podwórzu parafialnym powstał murowany budynek w kształcie litery „U” – 130 metrów bieżących, w który znajdują się muzea, sala dla pielgrzymów wraz z nadbudową przystosowaną na noclegi i garaże. Powstały muzea: Wsi Krasnobrodzkiej, Geologiczne, Sakralne, Flory i Fauny Roztocza. W wyremontowanym spichlerzu umieszczono wieńce dożynkowe.
12. W podwórzu parafialnym powstała ptaszarnia. Są w niej egzotyczne ptaki i ciekawe gatunki gołębi. Muzea i ptaszarnię odwiedzają liczne grupy dzieci, młodzieży i osoby starsze z całej Polski.
13. Wyremontowano i pokryto blachą trapezową dawną organistówkę w której urządzono mieszkanie dla Sióstr Imienia Jezus wraz z kaplicą, w której przechowywany jest Najświętszy Sakrament, urządzono salkę (kaplica) na modlitewne spotkania członków ruchów religijnych. Założono centralne ogrzewanie zasilane gazem w klasztorze, organistówce i domu pielgrzyma w podwórzu. W klasztorze w pomieszczeniach mieszkalnych na piętrze wymieniono okna na energooszczędne.
14. Przeprowadzono gruntowny remont Kaplicy „Objawień na Wodzie”, położono nowy gont na kaplicy św. Rocha w lesie.
15. Remont więźby dachowej i wierzy kościoła parafialnego. Dach pokryto dachówką ceramiczną.
Postawa społeczna głównie podczas pobytu w Krasnobrodzie
Ks. Marszalec organizował na plebani i w kościele spotkania dla rodzin 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich, którego imieniem nazwano Zespół Szkół Podstawowych w Krasnobrodzie. Był czynnym członkiem Komitetu Odbudowy Kościołów na Białorusi. Brał udział w roboczych spotkaniach społeczników strony polskiej i białoruskiej. Pozyskiwał od wydawnictwa Diecezjalnego w Lublinie egzemplarze Pisma Św., książeczki do nabożeństwa i wysyłał dla Polonii na Łotwie, Litwie i Białorusi za co otrzymywał podziękowania od tamtejszych wiernych, a także od Ks. Kazimierza Świątka obecnego kardynała.
Aby wierni mogli odbierać programy Radia Maryja, wprost z fabryki w Bydgoszczy sprowadził 500 szt. aparatów radiowych przystosowanych do odbioru tej radiostacji. Zorganizował dwie grupy elektroników, którzy przestrajali stare aparaty radiowe, tak aby przez nie słyszalny był głos Radia Maryja.
Był jednym z inicjatorów powstania Liceum Ogólnokształcącego w Krasnobrodzie. Został wybrany na Prezydenta „Kapituły Dziedzictwo Narodu – Święta Sprawa”. Za sprawą tego społecznego ruchu na terenie Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej posadzono około 1000 dębów dla upamiętnienia wielkich postaci lub wydarzeń z historii polskiego narodu. Dębom tym nadawano imiona Papieża Jana Pawła II, Prymasa Tysiąclecia Kardynał Stefana Wyszyńskiego i inne. Drugorzędny cel tej akcji to wychowanie młodzieży do poszanowania przyrody. Aktualnie w Krasnobrodzie wzrasta ruch pielgrzymkowy, a podczas odpustów jak dawniej tak i teraz pątnicy przyjmowani są gorącymi posiłkami w domu pielgrzyma, przygotowanymi przez Siostry Imienia Jezus. Kontynuuje zainicjowane przez poprzednika koncerty organowe.
Ks. Marszalec organizował pomoc materialną dla dotkniętych klęskami żywiołowymi rodaków w Polsce. Dobrze ułożył współpracę z instytucjami i urzędami na terenie parafii i poza nią. Bierze czynny udział w otwieraniu i poświęcaniu nowych dróg, deptaków, ścieżek edukacyjnych, nitki gazowej, kamienia węgielnego pod zbiornik retencyjny, powstających obiektów sanitarnych a także uroczystościach upamiętniających rocznice walk i męczeństwa polskiego narodu: Lasowce, Różą, Błotko, Zwierzyniec. Dokonania duszpastersko-administracyjne zawdzięcza księżom współpracownikom, siostrom zakonnym Zgromadzenia Imienia Jezus, władzom samorządowym i życzliwym parafianom. Dnia 1 lutego 2010 roku ukończył 70 rok życia i zgodnie z Uchwałą I Synodu Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej biskupowi diecezjalnemu zgłosił gotowość odejścia na emeryturę.
Pasterz Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej Ks. Bp dr Wacław Depo dekretem z dnia 25 września 2010 roku odwołał Ks. Prałata z urzędu Proboszcza Parafii oraz Dziekana Dekanatu Krasnobród i przeniósł w stan emerytalny.
Życie, aktywność oraz osiągnięcia ks. prałata Romana Marszalca
(tekst przygotowany przez ks. prof. Edwarda Walewandra, pt. Ks. prałat Roman Marszalec – pierwszy w historii Krasnobrodu Honorowy Obywatel Miasta, Zamojski Informator Diecezjalny 28 (2016), nr 4, s. 604-609).
Ks. prałat Roman Marszalec to społecznik, duszpasterz i kustosz sanktuarium, którego działalność pasterską dobrze znamy i doceniamy[1]. Mocno wrósł nie tylko w środowisko naszego regionu krasnobrodzkiego. Jest też chlubą całej Zamojszczyzny. Zasłużył w pełni na wyjątkowe wyróżnienie, jakim jest honorowe obywatelstwo naszego pięknego miasta zdrojowego.
Ks. prałat Roman Marszalec jest do Zamojszczyzny jak gdyby przypisany. Opatrzność tak postanowiła i dbała, by w taki właśnie sposób jego los się dopełnił. Nie tu miejsce na szczegółowy życiorys Księdza Prałata, wszelako zasygnalizujmy kilka ważnych dat.
Urodził się w Tyszowcach 1 lutego 1940 r. w rodzinie Feliksa i Stefanii, dodajmy, że długo i wprost z niepokojem oczekiwany. Przyczyną był nie tylko okrutny czas okupacji, ale również fakt, że poród był także zagrożony medycznie. Jedyną ucieczką była Matka Boża Krasnobrodzka, do której ufni w Jej pomoc i oddani Bogu rodzice zanosili gorące modły. Jakże wielka była ich radość, kiedy chłopiec szczęśliwie przyszedł na świat i zdrowo się rozwijał. I właśnie wtedy w 1942 r. nadeszły dni grozy – mord na rodzinach żydowskich mieszkających w sąsiedztwie Marszalców. Przekazy o tych pełnych grozy chwilach pozostały w pamięci na zawsze w rodzinie. Dziś ks. Roman wspomina: „Mimo że napastliwy Niemiec pociągał mocno za spust karabinu, pocisk nie odpalił. Obraz Najświętszej Dziewicy wiszący na ścianie domu i medalik na piersi matki stał się dla wszystkich ocaleniem” i na koniec podkreśla: „Zostałem przy życiu, aby pełnić służbę u Tej, która mnie ocaliła!”.
Uczęszczał do szkoły podstawowej w Tyszowcach. Tam też ukończył w 1958 r. Liceum Ogólnokształcące. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. Na kapłana został wyświęcony 31 maja 1964 r. przez biskupa lubelskiego Piotra Kałwę.
Po święceniach pracował jako wikariusz parafialny Kaniach koło Rejowca (01.07.1964 – 02.07.1966), w Firleju koło Lubartowa (02.07.1966 – 26.08.1967) i Bożej Woli koło Bychawy (26.08.1967 – 07.11.1970). Był też rektorem kościoła w Rzeczycy Księżej koło Kraśnika (1970-1977), gdzie tworzył podwaliny pod erygowanie parafii. Proboszczował najpierw w Majdanie Sopockim (17.05.1977 – 27.05.1982), a później, od 27 maja 1982 r. i już do emerytury 25 września 2010 r., w sanktuarium krasnobrodzkim.
Nie ominęły go godności kościelne. Od 7 czerwca 1985 r. jest kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Lubelskiej, od 5 października 1993 r. – kanonikiem gremialnym Kapituły Konkatedralnej w Lubaczowie, od 9 lutego 1998 r. – kapelanem honorowym papieskim Jana Pawła II, od 28 września 2005 r. – prałatem honorowym Benedykta XVI. 6 września 1982 r. został wicedziekanem dekanatu Zamość-Nowe Miasto, a od 5 marca 1994 do 1 września 1995 r. był jego dziekanem. Wtedy też otrzymał stanowisko dziekana nowo erygowanego dekanatu krasnobrodzkiego. Funkcję tę sprawował do końca września 2010 r.
Od 26 maja 1995 r. pełni obowiązki kapelana Koła Rejonowego Armii Krajowej w Krasnobrodzie.
Otrzymał także rozliczne odznaczenia państwowe, regionalne i środowiskowe. 4 sierpnia 2000 r. ówczesny minister kultury i dziedzictwa narodowego RP, Kazimierz Michał Ujazdowski, przyznał mu wyróżnienie za opiekę nad zabytkami. Prezydent III RP Lech Kaczyński odznaczył go 2 października 2006 r. Złotym Krzyżem Zasługi. Środowiska kombatanckie nadały mu Medal 60-lecia Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych, Niemieckich Więzień i Obozów Koncentracyjnych. 8 września 2006 r. otrzymał od ówczesnego wojewody lubelskiego Wojciecha Żukowskiego dyplom uznania „za pełną zaangażowania działalność duszpasterską i społeczną ukierunkowaną na propagowanie tradycji patriotycznych, a także piękna przyrody i dziejów Krasnobrodu oraz Roztocza, w szczególności za wkład w powołanie Krasnobrodzkiego Towarzystwa Regionalnego”. 23 maja 2009 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył ks. prałata Romana Marszalca Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w działalności na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego i osiągnięcia w pracy duszpasterskiej.
Oprócz działalności ściśle duszpasterskiej ks. prałat Roman Marszalec angażuje się w pracę społeczną na rzecz lokalnego środowiska. Wielokrotnie organizował spotkania rodzin związanych z 25. Pułkiem Ułanów Wielkopolskich. Imieniem tego pułku nazwano Zespół Szkół Podstawowych w Krasnobrodzie. Brał udział w działalności Komitetu Odbudowy Kościołów na Białorusi, m.in. przeprowadzał zbiórki pieniężne na ten cel. Kardynał Kazimierz Świątek, wybitna postać Kościoła na Białorusi, przesłał mu osobny list z serdecznym podziękowaniem. Warto podkreślić, że ks. Roman Marszalec był jednym z inicjatorów powstania Liceum Ogólnokształcącego w Krasnobrodzie. Zaangażował się mocno w działalność Kapituły Dziedzictwo Narodu „Święta Sprawa” i został wybrany na jej prezesa. Z inicjatywy tej Kapituły na terenie diecezji zamojsko-lubaczowskiej posadzono około 1000 dębów dla upamiętnienia wielkich wydarzeń i postaci z historii narodu polskiego. Mimo tylu zajęć ks. Roman Marszalec znajdował czas, aby organizować pomoc materialną dla ludzi dotkniętych klęskami żywiołowymi. Starał się o dobrą współpracę z instytucjami i urzędami na terenie swojej parafii i podległego mu dekanatu.
Jeśli chodzi o działalność gospodarczą krasnobrodzkiego kustosza w sanktuarium, trzeba odnotować, że wraz z parafianami wybudował, ogrodził i wyposażył w niezbędny sprzęt liturgiczny kościoły filialne w Majdanie Małym, Majdanie Wielkim, Wólce Husińskiej, Dominikanówce i Jacni. Rozbudował kaplice w Łuszczaczu i Hutkowie, powiększając je o główną nawę. Wybudował i przygotował do pełnego funkcjonowania kościół pw. Zesłania Ducha Świętego w krasnobrodzkiej dzielnicy Podzamek. Konsekracja odbyła się 27 czerwca 2007 r. Przy kościele św. Stanisława Biskupa w Potoczku została z jego inicjatywy dobudowana nowa drewniana zakrystia. Ks. Roman Marszalec zajął się też pracami przy zabytkowym kościele parafialnym.
Ks. prałat Roman Marszalec ma ciekawe hobby – hoduje ptaki. Na podwórzu parafialnym urządził ptaszarnię, w której trzyma egzotyczne ptaki i rzadkie gatunki gołębi. Muzeum Parafialne, a zwłaszcza ptaszarnia, cieszą się wielkim zainteresowaniem. O każdej porze roku przybywają tu liczne grupy zwiedzających z całej Polski, przede wszystkim dzieci i młodzieży.
25 września 2010 roku ks. prałat Roman Marszalec przeszedł w stan spoczynku. Stało się więc zadość wymogowi prawnemu – emerytura, czyli coś, na co – zgodnie z etymologią – sobie zasłużyliśmy (łacińskie słowo emeritus znaczy właśnie „zasłużony”, od czasownika emereo, emerere, emerui, emeritum – zapracować, zasłużyć, wysłużyć). Można w rozmaity sposób to rozumieć, bo zasługa może być po prostu zapłacona doraźnie i tym samym jak gdyby wyrównana. Zasługi ks. prałata Marszalca, jak to staraliśmy się zobrazować, nie mieszczą się na żadnej liście płac. One po prostu zrosły się z dokonanymi przezeń dziełami, które stanowią trwały monument o nim przypominający. Mogą to być i są z pewnością dzieła w obrębie Kościoła, bo jako kapłan im przede wszystkim poświęcał siły. Ale ks. prałat Roman Marszalec to postać trudna do zaszufladkowania. Potrafi niejedno i nie cofa się przed żadną pracą. Dla niego parafia, sanktuarium i elementarne potrzeby miejsca, w którym razem ze wspólnotą wiernych żyje, to także teren służby. Mówiliśmy o jego hobby – ptaszkach. Każdy, kto go zna, wie, że jego hobby to jest także ten piękny, tak ubogacony przyrodą krajobraz, w którym łatwo odnajdował dary przynoszone przez naturę, te kosze rydzów, ziół, owoców lasu. To był jego urlop, jego wytchnienie po obowiązkach, niekiedy bardzo wyczerpujących.
Wreszcie jego przywiązanie do ziemi ojczystej. I nie mamy tu na myśli tylko Polski, bo to oczywiste, ale ziemia ojczysta to także miejsce, które niejako asystowało przy naszych narodzinach, wykarmiło nas, pomagało wzrastać, ale także wyciągnęło rękę po daninę. Od jednych zażądało krwi, od innych potu i trudu. Ks. prałat Roman Marszalec tej ziemi, Ziemi Zamojskiej, niczego nie odmówił. Dał to, czego Stwórca zażądał, i niczego nie poskąpił. Był i jest żywym świadectwem urodzenia i życia tu, na Zamojszczyźnie, bogatej w historię, w patriotyzm, w cierpienie i w miłość do wszystkiego, co polskie. Nie można sobie wyobrazić, by ktoś lepiej mógł zdać egzamin z patriotyzmu, tego pieczętującego się Orłem Białym i polskim znamieniem – flagą biało-czerwoną, a także tego patriotyzmu wiążącego człowieka z Małą Ojczyzną – w tym przypadku z Zamojszczyzną.
[1] Działalność duszpasterska i społeczna ks. Romana Marszalca doczekała się szeregu opracowań. Por. m.in.: M. Kościński, Ocalono od zapomnienia, Koncerty organowe, Muzeum Parafialne, Dodatek do „Dziennika Lubelskiego” z 1-2.07.1995; A. Kędziora, Raz do roku w Krasnobrodzie, „Tygodnik Zamojski” z 16.08.1995; E. Walewander, Kapłani Zamojszczyzny okresu okupacji. Szkice do historii regionu i Kościoła, Lublin 1996, s. 191-192; tenże, Proboszczowie krasnobrodzcy od połowy XIX wieku, Lublin 2012, s. 54-59; tenże, W posłudze sanktuarium. Złoty jubileusz Ks. Prałata Marszalca, Lublin 2014; Ksiądz Roman Marszalec – Dziecko Zamojszczyzny, w: E. Walewander, Kazania i przemówienia, t. IV, Lublin 2018, s. 180-184.
Więcej:
marszalec_roman.pdf
Ks. Roman Marszalec zmarł w piątek, 4 grudnia 2020 r. o godz. 2.00 w szpitalu w Tomaszowie Lubelskim.
Szczegóły pogrzebu w trakcie ustalania.
Śp. ks. prałata polecajmy w modlitwach Miłosierdziu Bożemu.
