Pasjonaci historii skupieni wokół wydarzeń w gminie Radecznica dbają o to, aby pamięć o bohaterach naszego regionu nie zaginęła. Już wkrótce odbędzie się cykl spotkań z Panem Dariuszem Pilarskim – wnukiem płk Mariana Pilarskiego ps. “Jar”. W programie oprócz dyskusji, wystawa zdjęć i dokumentów, prezentacja multimedialna, a także pokaz uzbrojenia, wyposażenia i umundurowania partyzanta.
W miarę możliwości w tych spotkaniach będą uczestniczyć także żołnierze AK oraz ich rodziny.
Tematem spotkań będzie II Inspektorat Zamojski Armii Krajowej, ale także szeroko rozumiana działalność Żołnierzy Wyklętych i ich obecność w naszym teraźniejszym życiu. Największa uwaga będzie poświęcona Żołnierzowi Wyklętemu – płk Marianowi Pilarskiemu ps. “Jar”.
Spotkania odbędą się w Krasnymstawie, Hrubieszowie, Tomaszowie Lub., Radecznicy, Zamościu, Tyszowcach, Turobinie i Szczebrzeszynie.
Szczegóły na plakacie
Marian Pilarski – ps. „Jar”, „Olgierd”. Urodzony w 1902 roku, jako młody chłopak ucieka z domu, by w 1915 roku przyłączyć się do Legionów Piłsudskiego, walczył w wojnie polsko – bolszewickiej. Zostaje w wojsku, awansowany w sierpniu 1939 roku do stopnia podporucznika. W czasie kampanii wrześniowej walczy w Armii “Polesie”. Po bitwie pod Kockiem dostaje się do niewoli, skąd ucieka i rozpoczyna na Zamojszczyźnie działalność konspiracyjną w Służbie Zwycięstwu Polski, Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej. Walczy również z UPA. Po wkroczeniu sowietów jest poszukiwany przez NKWD i ukrywa się.
Ujawnił się w kwietniu 1947 roku, korzystając z “amnestii” ogłoszonej przez komunistów po sfałszowanych wyborach. Jednak nie zamierzał składać broni. Natychmiast organizuje nową siatkę konspiracyjną, która od września 1948 roku przyjęła nazwę II Inspektoratu Zamojskiego AK. Organizacja została zlikwidowana 1950 roku i do tego momentu przewinęło się przez nią nawet 350 ludzi. Była to najprawdopodobniej najliczniejsza jednostka konspiracyjna po 1947 roku. Ściśle współpracował z klasztorem ojców bernardynów w Radecznicy, który był swoistą bazą konspiratorów na Zamojszczyźnie. Został aresztowany w kwietniu 1950 roku i skazany na czterokrotną karę śmierci, którą wykonano 4 marca 1952 roku na Zamku w Lublinie.
